نويسندگي براي راديو مقوله‌اي كاملا تخصصي با زيربنايي از آگاهي‌ها و دانش‌ها از جمله دانستن ادبيات و درك مباني زبان‌شناسي از يك سو و درك رسانه راديو از سويي ديگر است. نويسنده راديو بايد بداند براي چه رسانه‌اي و براي كدام مخاطب مي‌نويسد. حال با شناخت چنين موقعيتي مي‌توان به ارزش و اهميت نويسندگي براي راديو پي برد.
نگارنده اين كتاب نيز سعي دارد خواننده را با مقولاتي از قبيل شناخت زبان فارسي و كاربرد درست آن در متون راديويي و ناهنجاري‌هاي رايج زباني و شيوه مقابله با آنها به كمك راديو آشنا سازد.
بخشي از كتاب به اصول بلاغت راديويي اختصاص دارد و اذعان مي‌كند كه داشتن اطلاعات كافي، حافظه توانا و صداي رسا و خوش‌آهنگ، ذوق سليم، اعتماد به‌نفس و همچنين آگاهي از قواعد معاني و بيان از جمله عواملي هستند كه باعث مي‌شوند سخنور و گوينده، دل‌ها و جان‌ها را تسخير كند و سخن خويش را تا اعماق ذهن شنونده پيش برد.
بخش ديگري از كتاب به ظرفيت‌هاي نمايشي متون ادب فارسي اختصاص يافته است؛ اينكه چگونه مي‌توان كتب و نوشته‌هاي ادبي فارسي را به صورت نمايش‌نامه ارائه داد به‌نحوي كه در دل شنونده جاي گيرد.
در ادامه كتاب به بررسي پيشينه پخش مستقيم مذاكرات مجلس از راديو و بررسي سير تاريخي حوادثي مي‌پردازد كه به صورت مستقيم و يا غيرمستقيم منجر به تصويب اصل69 قانون اساسي شده است.
و اما فصل پاياني كتاب به توصيه‌هايي براي گويندگان پخش راديو اختصاص يافته است از جمله: تشويق به مطالعه، دوري از كليشه‌اي بودن، ساده سخن گفتن، رعايت اركان جمله در صحبت كردن، انتقادپذيري، احترام به مخاطب و دوري از حاشيه رفتن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
ما را از نظرخود مطلع کنید