پالُما پِدرِرو یکی از پرطنین ترین آواهاي زنانه ي نسلِ نمایشنامه نویسانی است که پس از سقوط نظامِ سرکوبگر ومحافظه کار-تندرويِ فرانسیسکو فرانکو در 1975 ، پا به کارزارِ قلم گذاشتند. وي با نمایشنامه نویس، فیلمنامه نویس وسینماگرِ برجسته ي اسپانیا فِرمین کابال ازدواج کرد و در سال هاي آغاز حرفه اش در دهه ي هشتاد مدل هاي مردانه را دستمایه ي خود قرار داد. وي در اولین اثرِ موفقش، تماسِ لائورِن ضوابط خشک اجتماعی را به چالش می کشد و مردي را معرفی می کند، که با اجبار به سرکوبِ امیال همجنس خواهانه اش، ازدواج می کند. سپس ماهیت حقیقی اش در طول یک کارناوال، هنگامی که خود را به شکل لائورن باکالِ هنرپیشه آراسته است، هویدا می شود. در آثار بعدي، پالُما پِدرِرو نگاه زنانه اش را به کار می گیرد تا روابط دشوار بین زن و مرد را (در قبضِ شخصی)، روابط پیچیده ترِ زن با زن را (در رنگ آکوست) و غیراخلاقیت یا « عشق زدگی » جوانانِ امروز را (در تابستانِ ماه شادان) بررسی کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
ما را از نظرخود مطلع کنید