استنادكردن يا سندآوردن از مهم‌ترين بخش‌هاي تهيه و تدوين هرگونه نوشته علمي و پژوهشي (كتاب، مقاله، رساله، پايان نامه و...) است و منظور از آن بيان چگونگي استفاده از انديشه‌هاي ديگران، توسط نويسنده و معرفي آنها به مخاطبان است. اين امر علاوه بر افزايش اعتبار نوشته علمي، نشان‌گر آن است كه انديشه‌ها و نوشته‌هاي محقق، بر دستاوردهاي پژوهشي استوار است.
بديهي‌است از نظر اخلاق پژوهشي و امانت‌داري نيز، هر پژوهشگري ملزم به ذكر چگونگي استفاده و بهره‌برداري از انديشه‌هاي ديگران است.
با اين وجود در اغلب كتاب‌ها و مقالاتي كه در اين زمينه منتشرشده، فقط به منابع چاپي پرداخته شده و باوجود اهميت و گسترش روزافزون استفاده از منابع غيرچاپي و الكترونيكي در منابع فارسي، به نحوه استفاده و استناد به اين منابع اشاره‌اي نشده است.
از سوي ديگر و با توجه به تعدد مراكز پژوهشي در داخل سازمان صداوسيما و انتشار مستمر بروندادهاي اين مراكز بر اساس اسلوب‌هاي مختلف مستندسازي (كه اغلب سليقه‌اي و ناقص هستند)، لزوم طراحي، تدوين و پذيرش يك اسلوب مستندسازي كامل (منابع چاپي و غيرچاپي) كه مبتني بر آخرين يافته‌هاي علمي باشد، بيش از پيش ضروري مي‌نمايد.
در همين راستا، تحقيق و توسعه صدا به‌منظور برطرف نمودن شكاف‌هاي موجود در اين زمينه، نسبت به تهيه و تدوين مجموعه استناد و ارجاع‌دهي با توجه به اصول و روش‌هاي مورد پذيرش مجامع علمي جهان، اقدام كرده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
ما را از نظرخود مطلع کنید