نافرمانی مدنی - دیوید ثورو ، غلامعلی کشانی

تعبیر “نافرمانی مدنی” برای اولین بار توسط “دیوید هانری ثورو” فیلسوف آنارشیست آمریکایی قرن نوزده در یک مقاله‌ با همین عنوان مطرح شد. ثورو در این مقاله، “نافرمانی مدنی” را وسیله‌ای برای انقلاب، البته نه به معنی
براندازی بلکه به معنی ابزاری صلح آمیز و محدود کننده قدرت بی حد و حصر حکومتی و عادلانه تر کردن آن معرفی می کند که به زعم او همین “یک انقلاب واقعی” است.
او در جایی دیگر نافرمانی  مدنی را چنین تعریف می کند :
« نافرمانی مدنی امری منفعل نیست. هدف بی درنگ آن گذاشتن چوب لای چرخ حاکمیت است. پس ضد اصطکاک است و هدف نهایی آن تحلیل بردن مصلحت گرایی به کمک معرفی و عرضه قانون اخلاقی به عنوان ملاکی برتر از عقل و اقتدار اجتماعی است.»

خود ثورو در سال ۱۸۴۲ به عنوان تئوریسین جنبش نافرمانی مدنی از پرداخت مالیات به دولت خودداری کرد و شبی را در زندان گذراند. اما عمه اش بدون اطلاع او مالیاتش را پرداخت کرد و موجب آزادی او  بر خلاف میلش شد. بعدها نوشته ها و مقالات او در خصوص توجیه اهداف و اصول رفتار خود در این مورد باعث مطرح شدن این ایده بصورت غیر قابل پیش بینی ای شد.
جنبش کارگری انگلیس، جنبش آزادیخواهانه سیاه پوستان آمریکا به رهبری مارتین لوتر کینگ و سایتاگراهای گاندی از جمله معروفترین جنبش های الهام گرفته از نافرمانی مدنی هستند.
در جمع بندی نظرات ثورو در مورد نافرمانی مدنی می‏توان ویژگی‏های زیر را برشمرد:
- مطابق وجدان انسان، حقیقت و راستی مهمتر از قانون بشری است
- در راه پایبندی به اجرای عدالت باید آماده پرداخت هزینه بود
- اگر قرار است عامل بی‏عدالتی باشی، همانوقت قانون را زیر پا بگذار و منتظر متقاعد کردن اکثریت نباش.
- وظیفه‏ی فردی برای توجیه نافرمانی مدنی کافی است و نباید در انتظار جمع بود.
- نافرمانی مدنی، راهی برای پیشگیری از خشونت است.
- با انجام وظایف شهروندی باید نشان داد که نافرمانی مدنی با نافرمانی مجرمانه فرق دارد.
- می توان از ابزارهای غیر قانونی علیه بی‏عدالتی به‏عنوان یک حق استفاده کرد.

دانلود متن کامل کتاب الکترونیک
نافرمانی مدنی - دیوید ثورو ، غلامعلی کشانی